Nu lukt dat niet
Je voelt en wilt veel. Probeert aan de verwachtingen te voldoen. Werkt hard. Zoekt houvast in boeken en methodieken en wil graag de dingen kunnen verklaren en beredeneren. Maar als je eerlijk bent biedt het geen echte rust. Je slaapt slecht en piekert veel. De dingen worden star, serieus, rigide… Het vuur in je hart wordt steeds kleiner en dreigt een lullig waakvlammetje te worden….
Toch is dat vuur er nog steeds. Het zit dieper, onder die laag van controle en (faal)angst. Je voelt dat het anders mag, je wilt weten wie je bent en wat je kunt maar het is spannend om je plek in te nemen. Om jezelf te laten zien en horen en je hebt geen idee hoe je dat kunt doen. In je zoektocht ga je nog harder je best doen en nog harder werken, in de hoop meer rust te vinden maar in werkelijkheid maakt je hoofd nog meer overuren en blijf je rondjes lopen.
Er is een andere weg
Zachter. Puurder. Op jouw tempo. De weg naar jezelf (terug) vinden begint met zelfzorg en luisteren jouw lichaam. Dáár zit het antwoord. Door te vertragen zak je steeds meer in je lijf. Je leert voelen wat bij jou past en wat niet. Wat jouw grenzen zijn. Daar is tijd voor nodig.
Is dat spannend? Hell yeah. Want het betekent niet alleen dat je de controle gaat loslaten en open gaat staan voor wat er is maar ook dat je leert vertrouwen op jouw intuïtie. Het betekent ook dat je de verantwoordelijkheid gaat nemen voor je leven en de gevolgen van je keuzes accepteert. Kortom: dat je op eigen benen gaat staan.
Dat vraagt moed
En ja: dat is spannend maar het opent ook de deur naar een meer authentiek, vreugdevol leven waarin je stevig op je voeten staat en vrij bent om te zijn wie je echt bent. Kortom: weer kunt spelen!