‘ Mama, er moeten twee eieren in, wil jij die pakken?’
“ Prima! Alsjeblieft!”
‘ Breek jij het eitje?’ vraagt haar vriendinnetje, ‘ want ik kan het niet’.
“ Oooooh, maar dan mag jij het juíst doen!” roep ik.
‘ Jep, zo is mijn moeder’ verzuchtte mijn dochter met rollende ogen. ‘ Als je zegt dat je het niet kan, laat ze het je juist doen’. Verbaasd keek het meisje mij aan.

Maar…

‘ Maar straks gaat het mis.’
“ Ja… en? Dat maakt toch niet uit? ”
‘ Maar dan komen er schilletjes in.’
“ Wacht.” Ik pak een kommetje en zet het voor haar neus. “ Dan doe je het eerst hier in. ALS er dan schilletjes inkomen, vis je ze er eerst uit en doe je het daarna pas in de kom. Voelt nog grappig ook!”.
‘ Maar straks wordt het hele aanrecht vies’.
“ Dan pakken we een doekje en maken we het weer schoon. Ja… ik ben niet voor één gat te vangen.’”
‘ Maar jij kunt het toch ook gewoon doen?’
“ Ja, MAAR dan leer jij het toch nooit? Kijk, ooit woon je op jezelf, wil je een brownie bakken, of een cake whatever en dan moet ik nog steeds die eitjes voor je komen breken. Óf je begint nu gewoon met oefenen.”
Met grote ogen kijkt ze mij aan, het kwartje wilde niet helemaal vallen.
“ Kijk lieverd, Frans leer je ook niet in één dag. Lopen heb je ook niet in één keer geleerd. Je bent gevallen en bent weer opgestaan. Net zolang tot je het kon want nu loop je als de beste. Idem met fietsen. Toch? Nou, dat geldt voor dit ook. Probeer maar. Dan gaat het een keer mis. Nou èn? Daar leer je alleen maar van. Succes, komt vast helemaal goed enne… Thank me later, dear!”

Duurzame investering

Ik ga weer op de bank zitten. Er klinkt gegiechel uit de keuken. Twee vrolijke meiden zelf aan het werk. En ja, de keuken was een puinhoop. Ja, het ging een keer mis. Ja, ik moest helpen om de boel weer schoon te maken. Maar een uur later zat ik mooi aan de thee met een héérlijke brownie. Ik noem dat investeren. Duurzaam investeren 😉