Tag Archief van: handvatten
Ik weet niet hoe het bij jullie thuis is, maar ik merk dat wat er nu gebeurt niet alleen impact heeft op mijzelf, maar zeker ook op onze kinderen. Van de één op andere dag zijn de scholen dicht, hebben ze vaak geen afscheid kunnen nemen van meester of juf, kunnen niet meer elders spelen, zijn alle sporten gestopt, mogen ze niet meer langs bij opa en/of oma, blijven de mensen binnen en wordt het steeds stiller op straat. Worden de schappen in de supermarkt steeds leger en volgt het ene na het andere nare bericht op het nieuws.
Dit alles werkt enorm door. Zelf merk ik dat ik vooral bezig ben om mijn kinderen te helpen om te gaan met die spanning. Zo zijn hun lontjes korter, laten ze dingen uit hun handen vallen, zijn ze soms in de war. Huilen veel en worden ze boos om (ogenschijnlijk) niets.
Maar hoe vang je dat op? Hierbij een aantal suggesties die voor ons heel goed werken:
- Zorg allereerst goed voor jezelf. Ga op tijd slapen, eet goed, neem voldoende pauze. Anders kun je zelf ook weinig hebben;
- Kijk zo min mogelijk nieuws. Eerst wilde ik opschrijven: waar de kinderen bij zijn, maar dat slaat nergens op. Als je veel nieuws kijkt (ook social media), dan pak je de spanning op en dat hebben je kinderen binnen no time in de gaten… Daarmee wil ik niet zeggen dat je je niet moet laten informeren maar de site van het RIVM en NOS in de gaten houden is genoeg;
- Als de spanning bij kinderen teveel word of ze raken van het gebeuren gefrustreerd, dan hebben ze vaak moeite om dit te uiten. Vaak gaan ze huilen of worden boos. Besef dat dit een vorm van ontlading is. Wees aanwezig. Je hoeft ze de situatie niet nog een keer uit te leggen maar laat ze uithuilen en/of geef woorden aan wat jij denkt dat ze voelen (” Voel je je alleen? “, ” Gekke onzekere tijd is het hè? “). Dan leren ze wat ze voelen woorden te geven;
- Vertel eerlijk hoe jij je voelt. Als nu je werk weg valt en je maakt je zorgen hoe je de eindjes aan elkaar gaat knopen. Of als je je zorgen maakt om je vader of moeder. Vertel dit. Dan snappen kinderen wat er speelt. Het hoeft niet gedetaillieerd maar dan kunnen ze de spanning plaatsen. Want die voelen ze. Echt.
- Beweeg! En nee… nu niet met z’n allen naar het strand… Als je een tuin hebt: ga lekker naar buiten. Loop een rondjes als dat mogelijk is. Er zijn ook leuke ideeën online!
- Wordt het teveel? Zodra het kan: neem een break. Ga in bad. Loop een rondje. Maak iets. Bak iets. Ga iets doen wat jou energie geeft. Zo maak ik nu afspraken met manlief: deze ochtend doe jij, ik ga even iets anders doen. En dat hoeft niet iets nuttigs te zijn moeders!
En als je het écht even niet meer ziet. Neem gerust contact op. Dan kijk ik met liefde met je mee.
Voelen = eerder dan woorden. Kinderen voelen eerst de energie en daarna luisteren ze pas. Hoe klein of groot ze ook zijn.
Mijn dochter kwam laatst overstuur thuis,
er huilde een jongen op het schoolplein.
Reden was onbekend.
Ze was niet zozeer van slag vanwege het huilen,
maar door de reactie van een mevrouw:
‘ Stop NU met huilen! ‘ had ze hem toegebeten.
Die opmerking was bij haar ingeslagen als een bom.
Maar mama…. zei ze in tranen.
Dat is toch zielig?
Waarom mag hij niet huilen als hij verdrietig is?
Dat is toch niet NORMAAL?!?
Wat je niet ziet, dat is er niet! Is mijn motto als ik aan het schoonmaken ben. Lekker makkelijk hè? 🙂
Jaren heb ik gedacht dat dit ook gold, voor de dingen die ik aanvoelde. Sterker nog, ik dacht, dat mijn mensenkennis 0,0 was. Want als ik voelde dat er iets speelde en ik vroeg er naar werd het meestal totaal ontkent. Daardoor raakte ik er van overtuigd dat ik het vast ‘verkeerd zag’. Het was immers niet tastbaar, ik kon het niet bewijzen.
Ze kan zich moeilijk uiten,
zei haar moeder.
Weet niet wat ze voelt.
Althans, dat denk ik,
want als ik er naar vraag
is het enige wat ze zegt:
‘Gewoon… weet ik veel!’
en wordt ze boos.
Echt…, ik zou zo graag willen weten,
wat er in dat koppie omgaat…
Dat je wilt weten wat de ander voelt,
snap ik helemaal.
Zeker als het je kind is.
Dat je het lastig vindt om te vertellen,
hoe of wat je voelt, snap ik ook.
Misschien nog wel beter.
Vaak lopen kinderen,
tegen een onvermogen aan.
Wat geef maar eens woorden,
aan wat je voelt.
Vooral als het nieuw is,
of spannend.
En al helemaal,
als je ouders erover ‘zeuren’.
Want zo beleven ze het vaak.
Ze zien niet,
dat ze hen willen helpen.
En zo is de cirkel rond.
Ik help ouders en kinderen,
om dit te doorbreken.
Door allereerst de tijd te nemen,
niet alleen met de ouders,
maar ook met de kinderen.
Om samen de juiste ingang te vinden.
En als het dan samenkomt,
gebeuren de mooiste dingen.
Zo ook bij dit meisje.
Ze vertelde het mij niet,
maar ze tekende het.
Heel precies.
Letterlijk van haar kruin tot in haar tenen.
Zo mooi, zo gedetailleerd.
Ik werd er zelf een beetje stil van…
We gingen samen onderzoeken,
hoe ze dit kon uiten.
Zo kwam zij uit haar isolement,
en wisten haar ouders eindelijk,
wat er in haar koppie omging,
en was er weer verbinding…
Prachtig toch?
Mocht je in een soortgelijke situatie zitten.
Neem gerust contact op.
Ik help jullie graag.
Laatst had ik een prachtig gesprek, met een wijs en prachtig kind. ‘Maar wáárom voel ik mij dan zo?’ Dat weet ik ook niet, antwoordde ik. Denk je dat als je dat weet, het gevoel weg is? vroeg ik. ‘Ja, dat denk ik wel!’
Toen ik in mijn vorig leven, zo’n 12 jaar geleden,
in het bedrijfsleven werkte,
mocht ik een communicatietraining volgen.
Ik koos voor een GORDONtraining:
‘ Effectief omgaan met jezelf en anderen’,
En wat ik daar vooral leerde was… luisteren.
Want jeetjemina, luisteren
is moeilijker dan je denkt.
Zo leerde ik de 12 afbrekende boodschappen
die je iemand kunt geven.
De eerste keer dat ik ze las dacht ik:
met sommige is toch niets mis?
Ik wil ze alleen maar helpen!
En ja, die intentie is prima,
alleen leerde ik al snel dat je er vaak niemand mee helpt.
Want iemand kan het anders opvatten dan jij bedoelt,
en daarnaast… luister je niet (meer) naar de ander.
Afbrekende boodschappen
Welke het zijn? Komen ze!:
1. Zeggen dat iemand iets moet doen (bevel)
‘Ga je kamer opruimen’
[ Wat iemand kan horen: Je vertrouwt er niet op dat ik het anders doe]
2. Zeggen wat het gevolgen zullen zijn (waarschuwen)
‘ Als je dat doet, zul je spijt krijgen.’
[ Wat iemand kan horen: Je vindt dus dat het mijn schuld is]
3. Zeggen wat iemand zou moeten doen (preken)
‘ Dat moet je niet doen.’
[ Wat iemand kan horen: Je vertrouwt er niet op dat ik dit zelf kan oplossen]
4. Zeggen wat iemand zou kunnen doen (ongevraagd advies)
‘ Waarom vraag je niet of….’
[ Wat iemand kan horen: Je vindt dat dat je het beter weet dan ik]
5. Iemand proberen te beïnvloeden (les lezen)
‘ Toen ik zo oud was als jij…’
[ Wat iemand kan horen: Je vindt dat dat je het beter weet dan ik]
6. Iemand een negatieve beoordeling geven (bekritiseren)
‘ Je denkt niet na.’
[ Wat iemand kan horen: Je vindt dat ik iets slechts of verkeerds doe]
7. Iemand een positieve beoordeling geven (prijzen)
‘ Nou ik vind het je leuk staan.’
[ Wat iemand kan horen: Je vindt mijn gevoelens dus niet zo belangrijk]
8. Iemand in een hokje plaatsen (belachelijk maken)
‘ Je gedraagt je als…’
[ Wat iemand kan horen: Je vindt mijn gevoelens dus niet zo belangrijk]
9. Iemand vertellen wat zijn of haar motieven zijn (diagnose stellen)
‘ Je bent alleen maar jaloers’.
[ Wat iemand kan horen: Je vindt dat ik mij aanstel]
10. Iemand zijn nare gevoelens verzachten (geruststellen)
‘Maak je geen zorgen’.
[ Wat iemand kan horen: Zoals ik mij nu voel, kun je mij niet accepteren]
11. Iemand meer informatie ontfutselen om het probleem te helpen oplossen (ondervragen)
’ Sinds wanneer…’
[Wat iemand kan horen: Je vertrouwt er niet op dat ik dit zelf kan oplossen]
12. Iemand afleiden van het probleem (uit de weg gaan)
‘Vergeet het nou maar’.
[ Wat iemand kan horen: Het kan je kennelijk niet schelen hoe ik mij nu voel ]
Wat doe je dan?
Ok… denk je wellicht, net als ik destijds…maar wat doe je dan?
Door enkel te luisteren en bovenstaande te vermijden.
Zeg je dan niks meer? Nee hoor! Een paar suggesties:
– Dat is interessant
– Mm. Hmmm
– Vertel eens verder
Als iemand meer wil vertellen of jou hulp nodig heeft,
vertrouw er maar op dat hij of zij dat zal vragen.
En er is nog een manier, GORDON noemt dit actief luisteren.
Uitgangspunt is dat iemand blijkbaar de behoefte heeft om iets te vertellen.
Dat kan een wens zijn, een ongenoegen of iets wat in hem of haar omgaat.
De kunst is erachter te komen of je deze behoefte hebt begrepen.
En dat kan alleen door dit te checken,
door te herhalen wat jij hebt gehoord en ziet.
In het begin voelt het misschien een beetje gemaakt,
maar je zult al snel merken dat het heel positief uitwerkt.
Maar ik wil winnen!
Zo speelde ik laatst een spelletje in de klas van mijn dochter.
Een jongentje wilde zo graag winnen,
dat hij met gebalde vuisten riep: ” maar ik wil winnen!”
en vervolgens barstte hij in tranen uit.
Ik had natuurlijk kunnen zeggen:
“Ach stel je niet aan, het is maar een spelletje”.
In plaats daarvan vroeg ik:
Ach jongen, wil je zo graag winnen?
En ben je nu teleurgesteld dat het niet lukt?
Jaaahaaaaaaa….. er volgende nog wat tranen en een ontwapende blik.
Ze heeft mij gehoord leek hij te denken.
En hij speelde weer rustig verder….
‘Dat meisje haalt altijd het bloed onder mijn nagels vandaan’, ” geen idee wat er gebeurt, maar hij irrireert mij mateloos!’. Zo maar wat uitspraken die ik vaker hoor maar wat maakt nou dat je bij iemand, of bij een bepaalde gebeurtenis zo ongelofelijk boos kunt worden?
Hier volgen vijf tips om minder te piekeren en heerlijk te slapen!
1. Beweeg!
Dit klinkt misschien een beetje gek maar het werkt echt als een dolle. Door te bewegen zak je vanzelf uit je hoofd. Dit kan een fijne avondwandeling zijn of een potje voetbal maar je kunt ook een fijn muziekje opzetten en gaan dansen. Zeker heel leuk om met kinderen te doen. Iedereen kiest zijn favoriete nummer en dansen maar!
2. Zet beeldschermen op tijd uit
Onderzoek van Harvard Medical School toont aan dat het blauwe licht van een beeldscherm er niet alleen voor zorgt dat je moeilijk in slaap valt. Ook de kwaliteit van de slaap díe je krijgt wordt sterk verminderd! De backlights van beeldschermen zorgen voor een afname van het melatonine-hormoon. Dit hormoon beïnvloedt het slaap- wakkerritme waardoor je niet in slaap kunt komen en daarnaast slaap je onrustiger. Voorkom daarom dat je kind voor het gaat slapen nog achter de TV of een ander beelscherm zit.
3. Massage
Massage is een hele fijne manier om kinderen te laten ontspannen. Zelf heb ik, toen mijn oudste dochter nog baby was, een workshop Shantala massage gevolgd en deze technieken pas ik nog steeds toe. Dit kan gewoon over hun pyama heen. Begin bij het hoofd en eindig bij de voeten. Doe dit in stilte. Op het eind kun je even wat langer de voeten vasthouden. Indien je ze op de blote huid masseert kun je ook gebruik maken van bijvoorbeeld lavendelolie. Dit heeft een extra ontspannende werking.
Maak het niet te moeilijk. Een massage kan heel eenvoudig. Maar mocht je toch graag technieken willen leren, zoek dan eens op workshop shantala of kindermassage. Er is vast een workshop bij jou in de buurt!
4. Ontspanningsoefening
Deze oefening kun je eigenlijk overal doen. Ook overdag, als je merkt dat je kind onrustig of gespannen is. Hij komt uit het boek Stresskids van Wendy Peerlings (aanrader!) en heet ‘in de knoop en uit de knoop’. Ga rustig staan, zitten of liggen. Kruis je enkels over elkaar. Kruis je armen, laat de handpalmen naar elkaar wijzen en grijp met de handen in elkaar. Draai nu je armen van onderuit naar boven en je armen zijn gekruist voor je borst. Adem rustig door terwijl je met je tong op de inademing tegen je gehemelte duwt en bij de uitademing weer ontspant. Doe deze oefening ruim een minuut en je zult merken dat je kind rustiger word.
5. Blablablablabla
Deze oefening kreeg ik zelf ooit bij een meditatietraining en ik heb gemerkt dat kinderen het geweldig leuk vinden om te doen. Ooit heb ik hem gedaan bij het zoontje van goede vrienden die niet kon slapen. Eerst keek hij mij aan of ik gek was geworden. Daarna begon hij heel hard te lachen en uiteindelijk deed hij toch mee en viel hij met een grote grijns in slaap.
Wat doe je? Alle gedachten die in je hoofd rondspoken, geef je geen woorden maar je uit ze wel. Het enige woord wat je gebruikt is ‘bla’. Als het boze gedachten zijn, zeg je heel boos blaBLABLABLA. Het kan ook vrolijk. Verdrietig. Serieus. Gebruik verschillende tonen en emoties. Je hele lijf mag meedoen. Dus als je boos bent dan blaat je gewoon door de kamer, ben je vrolijk dan huppel je er bij. Je kunt echt een heel gesprek met elkaar voeren, enkel met het woord ‘bla’. Doe dit net zolang tot je hele hoofd leeg is. Zo leuk om te doen!
Aanmelden Inspiratiemail
Praktijkgegevens
Magazijn14 – Hembrugterrein
Affuitenhal 1
1505 RE ZAANDAM
Contactgegevens
Marianne Pigmans
06-48077963
contact@metJANNE.nl