Ik zou nooit meer boos willen worden’
zei een kind in mijn praktijk.
We deden een vuurritueel buiten,
en gooiden wensen in het vuur.
‘ Wat is er mis met boos worden?“, vroeg ik.
‘ Nou, ik bedoel eigenlijk,
dat ik geen woedeaanvallen meer wil hebben.’
“ En wat is er mis met woede? “
Ik speelde even advocaat van de duivel.
Ehm… grote ogen keken mij aan.
“ Ja, als er iets gebeurd en je wordt er boos van,
dan wordt je toch boos?
Net als verdriet: als je verdrietig bent,
en wilt huilen. Dan huil je toch lekker?
En als je vrolijk bent en wilt lachen,
dan lach je toch tot je er buikpijn van krijgt?
Heerlijk toch?! “
‘ Ja… maar… ik doe dan vaak anderen mensen pijn.’
“ Op welke manier?”
‘Ik ga slaan en schoppen…’
“ Hmz… “
Lange tijd bleef het stil.
“ Als ik goed naar jou luister,
wil je anderen mensen geen pijn doen. ”
‘Nee, want ik heb er altijd meteen spijt van,
maar dan is het al te laat!’.
“ Is dan misschien jouw grootste wens,
dat je boos kunt zijn ZONDER anderen pijn te doen? “
‘ Ja! Dat wil ik! Maar kan dat dan?’
“ Ja… natuurlijk.”
‘ Hoe dan?’
“ Daar zijn verschillende manieren voor,
en als dit is wat jij wilt, dan gaan we onderzoeken,
welke manier het beste bij jou past.”
‘ Vet, ja dát wil ik wel!’
De wens ging vol overgave het vuur in.
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!