Ik zie veel kinderen die in beelden denken, zogenaamde beelddenkers net als ik. Niet iedereen begrijpt dat. Er is geregeld onbegrip. Een poging tot uitleg!

Andere manier van waarnemen

Beelddenken is een manier van denken in beelden en gebeurtenissen. Het is een andere wijze van waarnemen en verwerken van informatie. Het in gedachten ‘zien’ van beelden vervangt de taal. Taal komt pas aan de orde nadat het beeld ‘bekeken’ en begrepen is.

Voorbeeld? Stel je leest het woord bed. Dan zien veel mensen drie letters: B E D. Ik, ook een beelddenker, niet. Ik zie een heerlijk groot bed voor mij met een hele stapels dekens erop en fijne dekens. Sterker nog: ik zou er zo wel in willen kruipen en heerlijk wegdromen…. Enfin… ik dwaal nu alweer af!

Dat afdwalen is soms een probleem. Doordat je in beelden denkt, is het lastiger om dit om te zetten naar taal terwijl dit vaak wel verwacht wordt door de buitenwereld. Beelddenkers hebben vaak meer tijd nodig om de juiste woorden te vinden maar krijgen dit meestal niet. Ook zijn ze geneigd de juiste woorden te willen kiezen: het moet passen/ kloppen bij de beelden die ze zien. Want ja: alleen ‘BED’ is te simpel. Dan mis je de hele setting, de kussens, de dekens. En je wil het liefst dat hele plaatje overbrengen!

Dan kunnen er vaak twee dingen gebeuren: of ze gaan nadenken HOE ze dit in woorden kunnen uitleggen. Hier gaat vaak een zoektocht aan vooraf en dat kost tijd. Of je komt er niet uit en houd liever je mond. Perfectionisme en faalangst is voor een beelddenker niet vreemd.

Hoe kun je beelddenkers helpen?

Doordat ze het grotere geheel zien en ook op deze wijze leren is het vaak lastig als ze leerstof in stukjes aangeboden krijgen. En dat is wel zoals ze lesstof vaak aangeboden krijgen. Ze willen weten hoe de dingen werken. Hebben het grotere geheel nodig om de dingen goed te plaatsen en te begrijpen. Het herhalen van alleen de leerstof werkt daarom niet bij deze kinderen. Ze hebben een kader nodig. Krijgen ze dit niet, dan lopen ze regelmatig vast op school. Het is alsof je ze losse puzzelstukjes geeft, zonder het totale plaatje. Dan duurt het wat langer voordat de puzzel is gelegd. Dat wil niet zeggen dat ze dom zijn, ze leren gewoon anders.

Daarnaast zijn deze kinderen ervaringsgericht. Daarmee bedoel ik dat ze leren door de dingen te ervaren en te doen. Ze hebben simpelweg minder met woorden. Ze lezen tussen de regels door. Proberen zich de dingen voor te stellen. Dat is soms lastig. Door het beeldend te maken of te gaan doen i.p.v. vertellen begrijpen ze het vaak eerder.