Wat is het nut van vuurlopen?

Volgens mij is de meest gestelde vraag sinds ik vuurlooptrainer ben: waarom zou ik gaan vuurlopen? Wat is het nut? Wat is het doel? En de tweede vraag: hoe werkt het? Als of het een trucje is. Doorgestoken kaart. Ach er is niets aan, gewoon 3 rondjes draaien, 5 kniebuigingen maken en als je er dán overheen loopt, is het een eitje roep ik dan wel eens gekscherend. Maar zo werkt het natuurlijk niet. Het is 900 graden waar je overheen loopt. Hoe dat kan? Tsja.. daarover verschillen de meningen… Is het belangrijk om te weten voordat je het kunt/ wilt doen is dan mijn vraag. En vraag je jezelf dat ook af als je naar het klimbos gaat, een wandeling gaat maken over het strand, een stuk gaat fietsen, parachute gaat springen of in de achtbaan stapt? Ik niet. Waarom dan wel bij vuurlopen?

Maar ik snap het heel goed

Zelf had ik namelijk precies hetzelfde. Vuurlopen was een onderdeel van mijn opleiding bij TORI en dat blok zou worden gegeven door Peggy Dylan, de grondlegster van de vuurloop in het westen. Dan wéét je van tevoren dat je de mogelijkheid gaat krijgen om te gaan vuurlopen. Ik weet nog goed dat ik de avond ervoor alleen in bed lag en dacht: waarom ga ik dit in hemelsnaam doen? Gevoelens van twijfel, van spanning, van onzekerheid maar ook van nieuwsgierigheid hielden mij wakker. Ik realiseerde mij dat het geen snars hielp om me er bij voorbaat druk over te maken, het veroorzaakte alleen maar een slaapgebrek. Toen besloot ik: ik zie wel, ik ga het gewoon doen en ervaren. Het zal me vast iets brengen, anders zouden ze dit niet al 4000 jaar doen… En dát was al een hele stap voor mij: gewoon maar zien wat er gebeurt. In vertrouwen iets gaan ervaren zonder van te voren te weten wat het nut en/of doel is.

Mijn nieuwsgierigheid groeide

Drie mensen uit mijn opleiding deden een week eerder de vuurloopopleiding bij Peggy in Nederland. De pretlichtjes in hun ogen en hun zin in het weekend maakte mijn nieuwsgierigheid nog groter. Als het niet zou kunnen, als het zeer deed, als je er verbrandde voeten aan over zou houden, dan zou het plezier er toch niet vanaf spatten? Mijn nieuwsgierigheid won het dat weekend van de angst voor het vuur en ik liep. En het leerde mij dat ik tot veel meer in staat ben dan ik dacht, het gaf zelfvertrouwen, het leerde mij dat als ik iets vreselijk spannend vind, toch een stap kan zetten en de boel dan in beweging komt. Dat ik altijd een keuze heb. Kortom het verlegde mijn grenzen. En niet geheel onbelangrijk: het gaf enorm veel plezier! Zoveel plezier dat ik besloot om zelf vuurlooptrainster te worden en de opleiding bij Peggy in Schotland ben gaan doen vorig jaar.

Geen eenduidig antwoord

En ondanks de vele lopen die ik inmiddels zelf heb gedaan en heb begeleid moet ik je teleurstellen: nog steeds kan ik geen eenduidig antwoord geven op deze vraag. Iedere vuurloop heeft mij iets anders laten zien en laten ervaren. Het vuur (en dus de vuurloop) is namelijk nooit hetzelfde. Dat maakt het zo fascinererend. Het kan mij angst inboezemen maar het geeft mij ook plezier, het verwarmt , ik kan er rustig van worden maar ook vurig. Ik heb er ontzag voor. Steeds meer. Het raakt me op alle lagen: fysiek, mentaal en emotioneel. En dat zie ik ook bij deelnemers: de één glundert van oor tot oor, de ander stuitert van enthousiasme door de ruimte, een ander barst in huilen uit en kan niet meer stoppen met huilen en weer een ander wordt er stil van.

Het enige wat ik erover kan zeggen is  dat een vuurloop iets met je doet. Het vuur geeft iedereen wat het op dat moment nodig heeft. En dat kan per persoon en elk moment heel verschillend zijn: plezier, zelfvertrouwen, doorzettingsvermogen om een droom of verlangen nu echt waar te gaan maken, focus…. Kortom een ongelofelijke en unieke ervaring!