Een leven lang getoetst. Waarom eigenlijk?
Dit weekend in het NRC
Het raakt mij omdat ik steeds meer kinderen zie,
die hierop onderuit gaan.
Inclusief mijn eigen dochter.
En waarom toetsen we eigenlijk zoveel?
Ze gaan er echt niet beter door leren.
Sterker nog, de druk wordt soms zo hoog,
dat het juist averechts werkt.

Waarom ook een leerlingvolgsysteem,
die je als ouder altijd in kunt zien?
Ik heb mij er eerder over verbaasd,
toen ik er voor het eerst over hoorde.
Ik moest denken aan mijn eigen middelbare school tijd,
zo blij dat we dat toen nog niet hadden.

Luie leerling

Ik was een luie leerling moet je weten,
leerde makkelijk en ging pas iets doen,
als er een toets aan kwam.
En als ik dan een slecht cijfer haalde,
had ik een keuze: ga ik dit thuis vertellen of niet?
Kan ik hem herkansen? Ja? Ik vertel niets,
of heel terloops. Er is immers geen reden tot zorg.
Zo niet, dan startte ik met creatief boekhouden,
Deze SO telde maar 1x,
als ik nu voor de volgende toets een 8 haal,
dan heb ik uiteindelijk toch een 7 op mijn rapport,
want die telt zwaarder.
Is dat te doen? Jahoor! dan zei ik niets,
en ging aan het werk.
En ik was echt niet de enige de het zo deed,
velen om mij heen sloegen ook aan het rekenen,
en maakte soortgelijke afwegingen.
Je wilde je ouders immers niet onnodig ongerust maken,
bezorgde ouders op je nek, dáár werd je pas gek van.
En ja…werd het lastig. Dan trok je alsnog aan de bel,
of bereidde je je ouders alvast voor,
op het rapportcijfer dat komen zou.
Die keuze had je zelf als kind.

Nu lijkt de keuze te zijn omgedraaid.
Ga je als ouder je kind volgen?
Ga je iedere keer kijken hoe hij/zij het doet?
Of wacht je de rapporten af?
Zelf heb ik deze keuze nog niet,
maar ben van plan het niet te doen.
Benieuwd wat jij doet!