Tsja… het wordt tijd om toch maar te gaan waarschuwen. Noem het verwachtingsmanagement. Ik heb geleerd dat de voorwaarde hiervoor ‘open communicatie’ is. Nou daar gaat ie:

Ouders komen bij mij omdat zij (of hun kind) een vraag hebben. Omdat ze ergens mee worstelen. Na een uitgebreid oriëntatiegesprek en alleen als ik denk dat ik jullie hier mee kan helpen doe ik een voorstel. Anders niet. Nou ja, dat is niet helemaal waar: dan kijk ik binnen mijn brede netwerk of ik wellicht iemand ken die jullie verder kan helpen en zal dát adviseren. Als jullie besluiten met mij in zee te gaan en we gaan aan de slag, dan gaat er hoe dan ook ‘iets’ veranderen.

Betrokkenheid ouders

Als het een hulpvraag van jouw kind is dan heb ik jullie als ouders daarbij nodig. Allebei. Denk dus niet dat jullie alleen je kind hoeven te brengen en ik het dan wel ‘even fix’. Zo werkt het niet. Heus niet. Ik kan het namelijk niet alleen. Sessies werken door en jouw kind heeft daar thuis ook ondersteuning bij nodig. Ik ga naast jullie staan. En naast je kind. Ik kijk mee. Spiegel. Beide kanten op. Ik bied handvatten. Deel mijn kennis en ervaring. En let wel: het is niet altijd serieus. In plezier en ontspanning zit beweging en liggen vaak de mooiste openingen en oplossingen. Het vergt dus niet alleen inzet van mij maar van iedereen. Want trekken aan dode paarden weiger ik. En natuurlijk sta ik jullie hierin bij. Ik ondersteun en begeleid zowel de ouders als het kind. Met als ultieme doel dat jullie het straks weer alleen kunnen. Zonder mij.

Veranderingen kind

Maar dat betekent ook dat bijvoorbeeld een onzeker kind, zekerder wordt. Sterker in zijn schoenen gaat staan. Assertiever wordt. Leiding gaat nemen over zijn of haar eigen leven. Zijn of haar eigen mening gaat uiten. Nee gaat zeggen. Ook tegen jou… Willen jullie dat niet? Onderneem dan vooral geen actie.

Mochten jullie dit wél willen: neem gerust contact op. Jullie zijn van harte welkom! Ik doe dit werk met liefde en help jullie graag. Maar jullie zijn gewaarschuwd…