Curlingouders… vorig jaar las ik erover,
in een artikel in het NRC,
Ik vond het een geweldige term,
je snapt meteen wat er wordt bedoelt.
Sindsdien heb ik de afspraak,
met een paar vriendinnen,
dat we elkaar waarschuwen,
als we curlinggedrag vertonen.
Want je hebt het niet altijd door.
De bedoeling is absoluut goed,
je wil teleurstellingen en tegenslagen voorkomen.
Maarja, als ik continue haar straatje schoonveegt,
hoe leert je kind dan zelfredzaam te worden?
Lastige situaties op te lossen?
Vertrouwen te krijgen in eigen kunnen?

Moet je je kind dan helemaal los laten?
Nee natuurlijk niet!
Kinderen leren door vallen en opstaan.
Gun ze ook een keer te vallen,
en help ze weer met opstaan.
Dit is ook wat ik doe in mijn praktijk,
kinderen vertellen mij waar ze moeite mee hebben,
komen met voorbeelden van situaties en ervaringen,
waar ze moeite mee hebben.
Ik kan ze vervolgens platknuffelen maar dat helpt niet.
Dus wat ga ik doen? Oefenen!
Dan kruip ik in de huid van die pestkop,
of spelen we de situatie na,
en dan gaan we onderzoeken:
wat gebeurt er als je dit doet?
wat gebeurt er als je dat doet?
We draaien de rollen om,
bekijken het van de andere kant,
ontdekken, voelen, krijgen inzicht in wat speelt.
Zodat ze vertrouwen krijgen in eigen kunnen,
en weer verder kunnen, zonder mij!

Het artikel in NRC is online nog te lezen,
Zie: https://www.nrc.nl/…/gun-je-kind-ook-eens-een-teleurstellin…