Geïrriteerd kwam hij binnen,
en vertelt dat hij naar de gang moest van juf.
Waarom moest je naar de gang dan?
Omdat ik had gezegd dat ik boos was Janne,
en ik kon nog nadenken dus ik was nog niet ontploft.
Trots keek hij mij aan.
Geez… deze jongen heeft al grote stappen gemaakt,
schoot er door mijn hoofd.
Nog niet zo lang geleden,
lagen er nog docenten bovenop hem,
om hem weer rustig te krijgen.
En nu gaat het al zo.
Ok… en wat gebeurde er toen?
Ik moest op de NADENKstoel zitten,
net zolang totdat ik weer RUSTIG zou zijn.
Nou… dat werkt dus niet hè Janne?
Want dan moet ik STIL zitten,
terwijl het enorme chaos is in mijn hoofd.
Wat had je liever willen doen?
Rennen! Bewegen! Net zoals wij hier doen.
Dan is het zo weer over.
Nu heb ik héél lang op de gang gezeten,
op die stomme rotstoel.
En weet je… nét toen ik dacht,
dat het wel weer ging, kwam de juf.
Die wilde weten wáárom ik boos was.
Dat kon ik niet en juf begreep dat niet.
Toen werd die chaos weer groter!
Ja dat snap ik…
Nadat hij al zijn frustraties eruit had gegooid,
en hij weer helder na kon denken,
maakten we samen een plan.
Hoe hij juf kon uitleggen,
wat er met hem gebeurde als hij boos werd.
En vooral ook: wat hij nodig had op dat moment.
Een soort unieke gebruiksaanwijzing voor juf.
Van hem voor haar.
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!