Als ik het heel plat zou slaan, zou je jouw gedachten de taal kunnen noemen van je hersenpan. En jouw gevoelens de taal van je lichaam. Of intuïtie, wat je wil. Het één is niet beter dan de ander. Het gaat om de balans. Dat je niet iets doet wat niet ok voelt, recht probeert te beredeneren (ja maar) én dat je bij bepaalde dingen ook simpelweg blijft nadenken.

Het hoofd heeft echter vaak de overhand

Wat ik echter vaak zie gebeuren is dat de taal van het lichaam wordt vergeten dan wel genegeerd. Niet zo gek. Van kinds af aan wordt je voornamelijk aangesproken op je hoofd. Je behoort de dingen te analyseren, uit te kunnen leggen, kunnen onderbouwen, in woorden. Dit wordt getoetst en beoordeeld. Je wilt niet weten hoe vaak kinderen mij verbaasd aankijken als ik vraag hoe iets ‘voelde’ of ‘voelt’. Die vraag zijn ze niet gewend. En als iets je nooit gevraagd wordt, dan sta je er nooit bij stil en leer je het ook niet.

Daarnaast schreeuwt je hersenpan vaak harder dan je lichaam. Door innerlijke gedachten, overtuigingen en verwachtingen. Je vindt dat je het wel moet kunnen/ hoort te doen/ zou moeten weten etc en je negeert dat andere innerlijke stemmetje. Of je lichaam schreeuwt wel maar je luistert niet. Totdat het niet meer te negeren valt… Dat hoor je vaak van mensen met een burnout: achteraf herkennen ze de signalen maar hebben ze hier niets mee gedaan om welke reden dan ook.

Maar hoe krijg je dat dan in balans?

Tsja… als ik een kant en klaar oplossing had zou ik je die zo geven maar ik vrees dat dit voor iedereen anders is. Een mooie eerste stap was voor mij om te realiseren dat er een verschil is in wat ik denk en wat ik voel. Ik kan voelen hoe het met mij is door de sensaties in mijn lichaam waar te nemen. Niet alleen liefde, angst, verdriet, vreugde, schaamte maar ook spanning/ ontspanning, kou/ warmte, benauwdheid etc. Mij hier bewust van te zijn.

Zodra ik hier een oordeel over vorm is het een gedachte (zoals ‘positief’ of ‘negatief’ gevoelens, of dingen als: dat kan ik toch niet, zeur niet zo, gewoon doen). En ook een gedachte kun je onderzoeken. Een mooie manier om hier naar te kijken is “The Work” van Byron Katie door je af te vragen of een gedachte ‘waar’ is of niet. Als je hier meer over wilt weten, hier kun je een korte introductie vinden.

Een andere eyeopener voor mij was om mij te beseffen dat ik niet kan voelen hoe het met een ander is, maar ik kan er wel een IDEE over hebben. Zo kon ik vroeger zeggen dat ik ” het gevoel had dat iemand boos of verdrietig” was. Totdat iemand mij erop wees dat dit een gedachte is. Je kunt voelen dat je boos bent en het IDEE hebben dat een ander boos is. Het lijkt een detail maar voor mij was het echt een groot verschil. Ik heb ook gemerkt dat het fijn is om het op deze manier uit te spreken want een idee kun je makkelijker corrigeren dan een gevoel…. (je zegt net snel: jouw gevoel klopt niet). Het houdt de communicatie open.

Maargoed ik dwaal af… Er zijn nog twee dingen die ik je zou willen meegeven en mij helpen om dit beter in belans te brengen:

Voelen kost tijd.
Je lichaam weet het antwoord, daar ben ik van overtuigd. Maar om te kunnen voelen is het nodig om te vertragen en de stilte op te zoeken. Als je in een ratrace zit en van de ene plek naar de andere holt ben je niet meer in staat om te voelen hoe het met je gaat en wat je wilt. Daardoor was de lockdown voor de één een zege en voor de ander een ramp….

Vaak hoor ik van ouders dat ze dit wel zouden willen maar geen idee hebben waar ze die tijd vandaan moeten halen. Ik vraag mij dan af: is dat waar? Als je echt wilt, kun je hier immers tijd voor máken. En dat hoeft echt geen meditatie te zijn van een uur per dag. Het kan bijvoorbeeld prima s’ ochtends als je wakker word. Zet desnoods de wekker 10 minuten eerder en neem de tijd om de dag rustig te beginnen en je lijf te voelen. Je kunt hiervoor een korte aarde oefening doen maar dat hoeft niet. En als dat niet lukt: het kan ook prima als je onder de douche staat. Bewust het water te voelen die over je lijf naar beneden stroomt. Stil te staan hoe het nu met je gaat. Probeer maar eens, je zult merken dat je de dag heel anders begint.

Ga bewegen
En als je veel in je hoofd zit en je hebt moeite met de stilte, kun je ook lekker gaan bewegen. Het maakt niet uit wat: wandelen, fietsen, roeien, dansen, whatever you like. Het helpt om uit je hoofd in je lijf te zakken.

En misschien lukt dat in het begin nog niet zo goed maar onthou: alles wat je aandacht geeft groeit. Stapje voor stapje kom je er wel. En als je hier graag hulp bij wilt of je hebt nog een vraag, aarzel niet om contact op te nemen.